Is het niet eng om in je eentje te gaan wandelen? Een van de vragen die ik regelmatig via social media of per mail van vrouwen krijg. Ik ga regelmatig alleen op pad. Zo liep ik het Marskramerpad in mijn eentje, maakte ik meerdaagse tochten met mijn tentje en wandel ik korte en langere wandelroutes in Nederland en Europa vaak alleen. Ik voel mij zeker genoeg om alleen te gaan wandelen, maar ik begrijp ook heel goed dat dat niet voor iedere vrouw het geval is.

Waarom ik graag alleen wandel

Wandelen is voor mij een manier van ontspannen. Na een drukke werkweek vind ik het heerlijk om mijn hoofd leeg te maken tijdens een lange wandeling. Wanneer ik samen met iemand anders op pad ga, kom ik hier niet aan toe. Dan gaat mijn energie zitten in leuke en boeiende gesprekken met mijn wandelmaatje in plaats van het ervaren van de rust en het ordenen van mijn gedachten.

Ik wandel ook graag alleen omdat ik dan alles in mijn eigen tempo kan doen. Rusten wanneer ik daar zin in heb, uitgebreid de tijd nemen voor het maken van mooie foto’s en net iets langer op een bankje blijven zitten om te genieten van het uitzicht en een beetje te mijmeren.

3 redenen om niet alleen te gaan wandelen

Alleen wandelen is heerlijk. Ik kan het iedereen aanraden. Helaas is het zo dat niet alle vrouwen alleen durven te wandelen. Er zijn veel redenen om niet alleen op pad te gaan. Samengevat hoor ik vaak 3 belangrijke redenen om niet alleen te gaan wandelen:

• Wat als ik lastig wordt gevallen?
• Wat als ik verdwaal?
• Wat als ik een ongeluk krijg tijdens het wandelen?

Daarnaast zijn er vast nog legio redenen om niet alleen te gaan wandelen. Stuk voor stuk angsten waar ik je niet zomaar vanaf kan helpen. Ik ga je tips geven om in de toekomst met een veilig gevoel alleen op pad te gaan.
[pro_ad_display_adzone id=”1309″]

Tip 1: Wat te doen als je lastig wordt gevallen tijdens het wandelen

Ik denk dat dit reden nummer één is onder vrouwen om niet alleen te gaan wandelen. En begrijpelijk. In het nieuws horen we steeds vaker verhalen over meisjes en vrouwen die lastig worden gevallen. Iets waarvan je niet wilt dat het je overkomt.

Wanneer je alleen gaat wandelen ben je natuurlijk kwetsbaarder dan met z’n tweeën of in een groep. Om mezelf minder kwetsbaar te voelen heb ik veel gewerkt aan mijn eigen weerbaarheid. Zowel verbaal als fysiek ben ik hierdoor sterker geworden.

Het is me in al die jaren dat ik wandel één keer gebeurd dat ik dacht achtervolgd te worden door een man. In het begin viel het niet op, maar toen hij na 30 minuten nog steeds achter mij liep werd ik toch wel zenuwachtig. Wat als hij iets van mij wil? Waarom blijft hij me volgen? Allemaal vragen die door mijn hoofd spookten.

Ik heb geleerd duidelijk aan te geven wanneer een man te ver gaat, maar hij liep zeker 100 meter achter me, dus dat was geen optie. Daarbij had hij niets verkeerds gedaan. Toen ik een bankje zag besloot ik om te gaan zitten en hem voorbij te laten gaan. Ik heb mijn telefoon gepakt als teken dat ik eenvoudig hulp in kon schakelen en toen hij langsliep heb ik hem aangekeken en krachtig maar vriendelijk gegroet. De man liep door en ik heb hem daarna niet meer gezien.

In deze situatie is er gelukkig niets gebeurd. De man had mij natuurlijk verderop op kunnen wachten. Mocht de situatie uit de hand lopen dan kun je het volgende doen:

• Geef duidelijk aan dat het gedrag niet gewenst is, wees hierin heel concreet
• Geef aan wat je grens is
• Geef aan wat er gebeurt als hij doorgaat
• Geef aan welk gedrag wel gewenst is en geef aan wat er dan gebeurt

Heeft dit geen effect en valt een man je echt lastig, dan is het fijn om een aantal loskom technieken te kennen. Er worden hierin verschillende cursussen aangeboden speciaal gericht op vrouwen. Ik heb zelf naast een aantal jaren judo-ervaring een specifieke workshop gevolgd om te leren hoe je jezelf bevrijdt uit verschillende grepen.

Tip 2: Wat te doen om niet te verdwalen of je weg terug te vinden?

Verdwalen is heel vervelend, maar kan soms ook heel leuk zijn. Je ontdekt weer nieuwe paden en komt op plekken waar je anders niet zou komen. Toch begrijp ik heel goed dat de angst om te verdwalen vrouwen thuis kan houden.

Ik ben als tiener een keer vreselijk verdwaald in de bossen en duinen bij Burgh Haamstede.  De avond viel en ondanks dat we met z’n drieën waren, was de lol er snel vanaf toen het donker werd. Gelukkig wisten we met behulp van oriëntatie onze weg terug te vinden. Oriëntatie is denk ik één van de belangrijkste elementen om niet te verdwalen of om je weg terug te vinden als je wel verdwaalt.

Wanneer ik ga wandelen, bereid ik me altijd goed voor. Ik bestudeer de route, kijk welke herkenningspunten er op de route en in de omgeving zijn. Dit doe ik aan de hand van de routebeschrijving, de kaart en vaak ook nog met Google Maps. Herkenningspunten in het landschap zijn bijvoorbeeld kerktorens, rivieren, dorpen en steden, bossen, uitkijktorens, spoorlijnen en grote wegen.

Zodra ik op pad ga neem ik de route mee op papier, vaak als beschrijving en op een kaart. Daarnaast download ik indien mogelijk de route als GPX en laad deze in in de app Locus Map Pro. Mocht ik dan verdwalen, dan kan ik via mijn telefoon zien waar ik ten opzichte van de route ben. Om ervoor te zorgen dat mijn telefoon het zeker weten doet, neem ik een extra accupack mee. Houdt mijn telefoon er toch mee op? Dan val ik terug op kaart en kompas. Aan de hand van de herkenningspunten kan ik dan bepalen waar ik me bevind en hoe ik terugkom bij mijn auto of de dichtstbijzijnde bushalte.

Tip 3: Wat te doen als je een ongeluk krijgt tijdens het wandelen?

Een ongeluk zit in een klein hoekje. Je hoeft maar verkeerd te stappen en je zwikt door je enkel. Zoals hierboven aangegeven oriënteer ik me altijd vooraf goed waar ik loop. Ik bepaal dan ook op welke punten in de route ik snel weer in de bewoonde wereld kan zijn in geval van nood. Maar als je echt niet meer kan lopen heeft dat natuurlijk weinig zin.

Zowel mijn dagrugzak als mijn grote backpack hebben een fluitje in de gesp van de borstband. Wanneer ik een ongeluk krijg, kan ik deze gebruiken om de aandacht te trekken van mensen in de omgeving.

Zijn er geen mensen in de omgeving? Dan gebruik ik mijn telefoon om hulp in te schakelen. Heb ik geen bereik? Dan heb ik een probleem. Gelukkig zijn er in Nederland weinig plekken waar je echt helemaal geen bereik hebt met je mobiele telefoon. Buiten Nederland kan dat wel het geval zijn. Van een gids in Engeland kreeg ik de tip om op wandelingen door gebieden met weinig mobiel netwerk een eenvoudige Nokia telefoon mee te nemen. Hij wist mij te vertellen dat die bij zwak mobiel bereik vaak nog de mogelijkheid hebben om een nood SMS uit te zenden.

Naast dat ik dus zorg dat ik mobiel bereikbaar ben. Laat ik ook altijd aan mijn vriend weten waar ik ga wandelen. Mocht ik dan niet terugkomen, dan weet hij waar hij moet gaan zoeken. Dat zoeken heb ik hem makkelijk gemaakt door via Google Maps mijn locatie met hem te delen. Zo kan hij altijd zien waar ik (in de buurt) ben zolang mijn telefoon aanstaat.

Ga op pad en geniet

Bedenk goed dat bovenstaande situaties maar zelden voorkomen. Ik heb al honderden wandelingen alleen en met veel plezier gemaakt. Wanneer je goed voorbereid op pad gaat, is de kans op problemen klein en mocht zich een vervelende situatie voordoen, dan weet je hoe je moet handelen. Ik hoop dat ik je met mijn tips wat handvatten heb gegeven om goed voorbereid te gaan genieten van een mooie wandeling alleen.

Tekst uit de blog van ‘Wanda wandelt’